Homepage Drugs Trip Reports Verslaving Stimulanten Verdovende Middelen Tripmiddelen More...

Zamnesia banner   Drugs testen banner

[TvdM-maart '07] DOB - Demonische Dualiteit

Voor al je psychedelische avonturen.

[TvdM-maart '07] DOB - Demonische Dualiteit

Berichtdoor Sublimo » di maart 01, 2011 4:23 am

Originele post door Psycho_Chrono op 5 maart 2007.

(heb dit rapport geschreven in het 16de uur van de trip, inmiddels 4 dagen geleden, enjoy)


Ik had voor mijn verjaardag 2 capsules zeldzame DOB gekregen, ik heb er een topic over aangemaakt waar een aantal links naar reports in staan en wat informatie. Toen ik zocht naar wat DOB nou precies was, en wat ik ervan kon verwachten kwam ik erachter dat informatie over DOB zeer tegenstrijdig is. Mijn verjaardag is al meer dan 3 maanden geleden, dus vroeg ik de maker van mijn DOB of het nog wel goed zou zijn, hij zei dat het zeker weten nog goed zou zijn en nog te gebruiken was.

Ik nam de twee capsules om ongeveer 19.00u bij mijn vriendin thuis. Ik noem dit het uur nul en bouw zo verder in de uren die kwamen.

Na een half uur merkte ik dat ik me opgewekter voelde, kleuren leken ook al feller te worden en de muren leken vlakker dan voorheen, ik had wel een beetje een raar gevoel in mijn buik. Mijn vriendin vroeg of ik er al wat van voelde, en toen ik begon te praten merkte ik dat ik zinnen zei die ik normaal nooit zo zou formuleren, maar het klonk allemaal logischer in mijn hoofd. Ze keek me raar aan maar snapte dat de DOB al werkte (snel trouwens).

Na een uur was het opgewekte gevoel weg en lag ik gaar in de bank, kleuren waren redelijk fel en de muren waren nu echt heel vlak geworden, alle voorwerpen waren heel vlak en leken mooi afgewerkt te zijn, alles zag er elegant uit. Dit gevoel duurde vrij lang, ongeveer 2 uur.

Na drie uur kwam dat opgewekte gevoel er opeens weer. Het leek net alsof ik een kilo pep ophad en ik sprong op uit de bank. Toen ik stond besefte ik pas dat het echte werk aan het beginnen was, de kleuren spetterden in het rond. Alle kleuren waren heel fel geworden en alles leek te golven, maar nog heel licht. Het visuele kan ik het beste beschrijven als een lichte hawaiiaanse paddo trip. Maar hier bleef het niet bij.
Pas toen ik na een poster op de muur keek wist ik dat het raak was, de vrouw op de poster bewoog sierlijk met haar handen, mijn benen werden er zwak van zo leek het. Ik plofte op bed, dit voelde aan als een zee van satijn, alles voelde zo ontzettend zacht en fijn.
De vrouw op de poster keek naar mij, ik was er zo voor gefascineerd dat ik er maar naar bleef kijken. Na een tijdje voelde ik weer de drang om op te staan, dus dat deed ik.

Toen ik opstond voelde ik weer een soort rush naar mijn hoofd gaan, intense kleuren. Ik voelde opeens ook de enorme drang om de capuchon van mijn trui op te zetten, dus dat deed ik, waarom weet ik niet, maar op dat moment voelde het zó vertrouwd en normaal, ik heb de rest van mijn trip de muts opgehouden.

Ook het geluid om mij heen begon nu anders te klinken, de programma’s op tv hadden me niets meer te melden wat ik al niet leek te weten. Het zoemen van de tv drong mijn oren binnen, maar het leek net alsof het niet bestond, ik kon het afsluiten. Ook het gezoem van de computer die nog aanstond deed mij niets, het geluid leek vervormd en vreemd.

Mijn vriendin sliep inmiddels, ik besloot om naar huis te gaan, het moest gewoon, een ontzettende drang naar mijn thuis omgeving was ontstaan. Ik schreef een onbegrijpelijk briefje en legde dat naast haar hoofdkussen, daar ging ik dan, de wijde wereld in.
Ik raapte mijn fiets op van de binnenplaats en reed het weggetje op….na tien meter ben ik maar afgestapt, dit werd niks, nope…fietsen was niet aan mij besteed. Ik kon wel fietsen, maar ik wou het niet, ik voelde mij een ontdekker die een nieuwe wereld bezocht.

Toen begon ‘het’…het verhaal waar de titel op slaat. Toen ik naar huis liep met de fiets in mijn hand was ik opmerkelijk helder van geest, ik zei zeer vaak tegen mijzelf ‘Jim, je zit in een trip, de realiteit is gewoon vervormd.’ En plotsklaps drong het tot me door, wat is realiteit? Een onmiddellijke gedachtengang werd getriggered. Realiteit zoals ik die kende bestond niet, realiteit was variabel en relatief. Toen ik dat ‘besefte’ werd de wereld gruwelijk. De mensen in de auto’s leken mij kwaad aan te kijken, het was s’avonds en hun autolichten schenen in mijn gezicht, dus ik heb hun gezicht nooit kunnen zien. Ook leken de bomen zich naar mij toe te trekken en al het geluid werd heel fel, totale paranoia. En toen opeens leek het net alsof ik een enorme knal in mijn hoofd hoorde, en al het negatieve was weg! Ik voelde totale euforie en was de gelukkigste persoon op Aarde, ik voelde mij gevangen in mijn lichaam maar mijn geest was groter dan dat, alles was mooi. Het grappige was, dat het geluid nog steeds hetzelfde klonk als in de paranoia fase, mijn fiets leek naar mij te grommen :P. Ik had zoiets van ‘Nou fiets, als jij niet aardig kan zijn in mijn wereld blijf je maar hier.’ Ik sloot hem af en liep alleen verder, zéér absurde gedachten. Ik denk nu dat de reden waarom mijn fiets gromde was omdat ie kapot was en mijn spatbord over mijn wiel schuurt, in mijn DOB trip klonk het als grommen.
Nog een paar keer keek ik om naar mijn verlate fiets, hij had het zich er zelf zo na gemaakt!

Eenmaal thuis aangekomen plofte ik op bed, het leek alsof ik erdoorheen zakte, ik voelde me totaal euforisch, de kleuren waren zo fel dat het leek alsof ze van de voorwerpen afkwamen (in mijn trip kon ik het heel goed omschrijven, nu helaas niet meer). Ook leek het net alsof ik zelf de schaduwen voor de voorwerpen bedacht, alsof de lichtbron steeds weer ergens anders kon zijn.
Ik besloot eens in de spiegel te kijken, kijken naar mijn pupillen. Toen ik keek schrok ik me de pleuris, mijn gezicht was verminkt en beschadigt, ik zag eruit als een monster (vergelijkbaar met een heftige LSD trip). Ik besloot toen eindelijk mijn muts eens af te zetten. Mijn gezicht bleef constant veranderen van vorm, en hoe langer ik staarde, hoe erger de verminkingen werden. Maar alles voelde heel vertrouwd, want ik wist hoe alles in elkaar stak, ik wist het gewoon. Ik wist dat mijn gezicht materie was, en materie bestaat niet, materie is onze vorm van perceptie om realiteit aan te geven, mijn geest begreep dit en stond boven dit. Het maakt niet uit hoe erg mijn gezicht zou veranderen, het was maar materie, mijn geest en mijn ware ‘ik’ waren veel belangrijker.

Ik ging op bed zitten en dacht na, het voelde alsof mijn geest zich verheven had boven de rest, ik voelde mij euforisch en relaxed. Ik sloot mijn ogen, en voor een fractie leek het alsof mijn gedachten zich loskoppelde van mijn lichaam, een gevoel dat ik niet kan uitleggen. Het leek alsof niets meer belangrijk was, ik leek alles te weten, maar het boeide me niets.

Inmiddels was het 10 uur na inname van het spul. De hallucinaties waren sterk gereduceerd maar ik voelde me nog heel opgewekt. Alles in mijn kamer was nog steeds maar een iets dat ik bestempelde als ‘materie’. Ik was me meer bewust van de grootse dingen, die ik nu helaas vergeten ben.

De uren erna heb ik nog redelijk gehallucineerd, maar niet meer zo heftig als het niveau van LSD of Hawaiiaanse paddo’s. Rond het 14de uur was het spul wel redelijk uitgewerkt.
Ik schrijf dit rapport trouwens in het 16de uur. Ik voel het nu nog steeds een beetje, alsof ik een lijntje pep op heb. Ik heb geen hallucinaties meer maar voel me wel nog enorm euforisch, dat gevoel lijkt niet af te zwakken. Na 16 uur onder invloed zijn ben je op, ookal ben ik euforisch ik ben ook ontzettend moe, ik moet zometeen echt gaan slapen, het moet gewoon.
Ik zag net ook nog dat mensen tegen mij gepraat hebben op msn, mijn wartaal en kapotte zinnen gaven duidelijk aan dat ik er niet helemaal bij was, ik kan me ook niet herinneren dat ik de computer ook maar heb gezien tijdens mijn trip :S.

Conclusie is dat DOB heel heftig is, het overall gevoel is heel anders dan LSD. Wat me het meest aangreep was toch wel het paranoia gevoel, dat wel maar iets van een aantal seconden / minuten duurde. Juist door dat paranoia gevoel waardeerde ik het euforisch gevoel des te meer. DOB raad ik zeker iedereen aan, die eens serieus wil trippen met hallucinaties en geestverruiming. Het was een enorme ervaring die nog steeds een beetje bezig is, het gevoel dat ik nu heb: Dit MOET iedereen eens meegemaakt hebben

Aangezien ik er nu makkelijker aan kan komen zal ik het wel vaker gebruiken, wel pas over een heeeeele lange tijd want mijn god….wat een indruk

Maar ik ga slapen, ben kapot :wave:
Straks ook maar eens kijken of mijn fiets nog kwaad op me is :P
I dare you, I double dare you motherfucker, say 'what' one more goddamn time!
Avatar gebruiker
Sublimo
Donateur
Offline
 
Posts: 3672
Geregistreerd: wo feb 23, 2011 1:30 am

  • Gelijkaardige topics
    Reacties
    Bekeken
    Laatste post

Keer terug naar Tripreports - Psychedelica

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 2 gasten

Royal Queen Seeds banner